با پیدایش شهرها و گسترش شبکه های آبرسانی انسان برای پاکسازی و پایه نگهداری زندگی خویش پس از مصرف آب به فکر دفع پساب های به دست آمده افتاد و لازم دید پس از پیشرفت تکنیک شبکه ای آبرسانی ، ساختن شبکه های دفع فاضلاب نیز مورد توجه قرار دهد . بنابراین تفکر بیرون راندن فاضلاب از محیط زیست انسان از زمانی به وجود آمد که مردم با روش هایی آب را به صورت لوله کشی و یا کانال سازی به داخل محل زندگی و سکونتگاه های خود هدایت کردند و مجبور بودند پس از مصرف آب ، برای دفع بساب از محیط مسکونی راهکار هایی بیندیشند.

 در حفاری هایی که از منطقه چغازنبیل و پرسپولیس شده ، مشخص گردیده که ایرانیان در آن زمان از شبکه آب و کانال های دفع فاضلاب استفاده می کرده اند.

 قدیمی ترین کاتالیزاسیون را می توان در آثار تمدن هندیان مشاهده نموده که تاریخ آن ها به حدود ۷۰۰۰ سال پیش نسبت داده می شود . در شهرهای یونان و روم قدیم آثار فاضلاب روها به قطرهای ۲ تا ۳ متر مشاهده می شوند که ساختمان آنها را 2000 سال پیش از میلاد نسبت می دهد ، در اورشلیم آثار کانال های هدایت فاضلاب به بیرون شهر و جمع آوری آن در دریاچه های فاضلاب و حتی استفاده از فاضلاب به عنوان کود در کشاورزی دیده شده که تاریخ ایجاد آن به حدود ۳۰۰۰ سال پیش می رساند . در شهر اصفهان نيز مردم به صورت تجربی پساب حمام ها را به گودال هایی هدایت می کردند و پس از طی یک زمان ماند چندروزه پساب صاف شده روی را به مصرف کشاورزی می رساندند و از کود کف برگه ها در کشت استفاده مینمودند . بعدها برادران شرلی که به دربار شاه عباس وارد شدند این تجربیات را در قالب سفرنامه ها مکتوب نموده و به کشور خود ارسال کردند و این اطلاعات به پایه ای برای مطالعات تصفیه خودبه خودی فاضلاب و طراحی پرکه و لاگون تبدیل شد . از آنچه در شهر بمبئی هند باقی مانده گندابروهایی مشاهده می شود که ساختمان آنها را به حدود ۱۹۰۰ سال پیش مربوط می دانند. تا حدود یکصد سال پیش ، بیشتر کند آبروها کانال های فرعی فاضلاب به صورت روباز ساخته می شدند نخست پس از آشکار شدن از این قبیل کانال ها در بخش بیماری های واگیر کوشش به عمل آمده که تمام گند آبروها و فاضلاب روها در زیرزمین ساخته شوند . قرار گرفتن فاضلاب روها در زیر زمین موجب شد که در روند جلوگیری از پایین رفتن سطح آب زیرزمینی تأتپر مثبتی بگذارد و این خاصیت نیز جزو محل ایجاد شبکه های  جمع آوری فاضلاب قرار گیرد کانال های اصلی شبکه ی جمع آوری فاضلاب ( اگو ) شهر پاریس به طول ۳۶ کیلومتر در سال ۱۷۸۹ میلادی ساخته شدند ، هامبورگ در سال ۱۸۴۲ و برلین در سال ۱۸۵۲ و فرانکفورت در سال ۱۸۶۶ دارای شبکه کاتالیزاسیون شدند در ایران با گذشته ای نزدیک محله دفع فاضلاب بسته به وضعیت شرایط سطح آب زیرزمی و جنس خاک و شیب زمین از چاههای جاذب و یا از روش های سنتی در دفع فاضلاب به شرح زیر استفاده می شده است.

1- در شهرهایی که عمق سطح آب زیرزمینی و فواید بری زمین نسبتا زیاد بود ، از جاهای جذب شده فاضلاب استفاده می شد ، این روش سنتی تاکنون نیز در بسیاری از شهرهای ایران از جمله در بیشتر نقاط تهران کاربرد داشت ولی با الوده شدن و پدیدار شدن نیترات در منابع آب زیرزمینی که از منابع تامین کننده نیاز آب شرب مردم شهرها می باشد ، استفاده از چاههای جذبی متنوع و محدود می شود
2- استفاده از روش های میکرو تونل تا حدودی مشکلات حفاری در شهرهای پرتردد و با ترافیک بالا را حل کرده است و در سطح آب زیرزمینی بالا نیز می توان از روش میکرو تونل و یا پایپ جکینگ استفاده بود و نیاز است همان کاران حفاری شبکه فاضلاب این روش ها را جایگزین روش های سنتی حفاری توانسته باز و با روش نقمه از انی کنند.